اين زمين مالِ هر که مي خواهد

متمني ست اين اثر نقد ادبي شود 

عمر من گر چه رو به پايان است 
شعر من يادگار دوران است
نوجواني سخن چنين گفتم  
اين زمين چيست؟ جز که زندان است؟

آنتي بادي شنيده ام در تن
مثل زندان براي ويروس است
ما در اينجا به چنگِ آنتي باد 
شادي ما، کناري و بوس است

کار انسان دروغ و نيرنگ است
نام انسان براي من ننگ است
جان ز ديري شکايتي دارد 
تن براي جناب او تنگ است

آرزويم رهايي از خاک است 
جان بر اين آرزو چه چالاک است
دل فروشسته آرزوهايش
تا به رفتن عجيب بي باک است

اين زمين مال هر که مي خواهد
دل گذشته از آن به آساني
گفته ي جانِ بود، بر اين دنيا
بهتر است روي خود، بگرداني

توي زندان هنر فراوان است
زين سبب شاعرم‌ در اين زندان
عاشقي کن ، که بهترين باشد 
اين سخن را شنيدم از رندان

روز هجرت ، رهايي از اين بند
گريه بر رفتنم جنايت باد
خنده خنده بنوش مي يا چاي
بر من اينگونه جان رضايت داد

10 مهر 1398

 پ. ن 

آنتي بادي. به زبان بسيار ساده، در مقابل هر آنتي ژني، آنتي بادي را بدن مي سازد به عبارتي بهتر قدرت دفاعي بدن را در مقابل آنتي ژن ها افزايش داده و عوامل بيگانه ي مضر را در خود زنداني مي کند تا از فعاليت مخرب آنان جلوگيري کند.